Charlie was een vrolijke, leergierige hulphond en onmisbaar in mijn leven. Hij kwam op mijn pad en bleek precies de juiste match. Ik trainde hem vrijwel volledig zelf tot hij de status hulphond kreeg. Hij hielp mij dagelijks om grip te houden op mijn leven met autisme en een bindweefselafwijking. Zijn aanwezigheid en unieke methodes om aan te geven dat ik over mijn grenzen dreigde te gaan, boden veiligheid, structuur en rust. Ik kreeg mijn leven terug en met Charlie kon ik de wereld aan!
Maar begin 2025 veranderde alles plotseling. Charlie begon te hoesten zodra hij ging liggen. Een subtiel, maar verontrustend signaal dat niet bij hem paste.
Eerste onderzoeken
Ik nam meteen contact op met de dierenarts. Na een lichamelijk onderzoek volgden al snel verdere testen. Een röntgenfoto liet zien dat er iets mis was met de longen. Charlie werd doorverwezen naar een gespecialiseerd dierenziekenhuis in Vught. Daar werden geavanceerde scans gemaakt en biopten afgenomen om te achterhalen wat de oorzaak was van zijn klachten.
De beelden en biopten gaven nog geen eenduidige uitslag. De dierenartsen konden alleen aangeven dat we rekening moesten houden met een zeldzame, kwaadaardige longtumor.
Behandelopties en zware beslissing
De voorlopige diagnose bracht mij en het medisch team in een moeilijke positie. Door de zeldzaamheid van deze tumor bestond er geen standaardprotocol voor behandeling. Toch besloten de artsen, na uitgebreid overleg en beoordeling van de risico’s, om te opereren en het aangetaste deel van de long te verwijderen. Het doel was om Charlie een kans te geven en tegelijkertijd zijn kwaliteit van leven voorop te stellen.
Tijdens de operatie werd pas echt duidelijk hoe ernstig de situatie was. In de verwijderde longkwab zagen de artsen een grote massa met een bijzondere structuur, die zij omschreven als “het lijkt wel paarse kikkerdril!”. Iets wat zij niet eerder hadden gezien.
De operatie leek in eerste instantie goed te verlopen. Charlie kwam uit de narcose en werd zorgvuldig bewaakt. Maar al snel na de ingreep verslechterde zijn toestand. Zijn lichaam reageerde heftig op de belasting van de operatie en binnen korte tijd gaven zijn organen het op.
Intensieve nazorg en verlies
Ondanks intensieve medische zorg en de inzet van specialisten overleed Charlie slechts twee dagen na de operatie. Hij was zeven jaar oud. De betrokkenheid van het medisch team was groot. Zelfs in de late avonduren nam de dierenarts de tijd om mij te informeren en mijn vragen te beantwoorden.
Na zijn overlijden werd de verwijderde longkwab verder onderzocht. Toen pas kon de definitieve diagnose worden gesteld: een zeldzame en agressieve tumor die zich had ontwikkeld vanuit het kraakbeen van de bronchus. Deze specifieke slijmvormende tumor komt nauwelijks voor en is in de veterinaire literatuur vrijwel niet beschreven.
Het was een emotioneel en zwaar traject. Ik stond voor de vraag of behandelen nog in het belang van Charlie was, of dat loslaten de juiste keuze zou zijn. Uiteindelijk overheerst bij mij de troost dat hij omringd was door zijn favoriete mensen en tot het laatste moment liefde heeft gevoeld.
Financiële en emotionele steun
De onverwachte hoge kosten van de onderzoeken en de operatie brachten mij wel in financiële zorgen. Een crowdfundingactie gaf echter steun van vrienden, kennissen en onbekenden. Deze steun bood niet alleen financiële verlichting, maar gaf mij ook het gevoel er niet alleen voor te staan.
Nalatenschap
Charlie was méér dan een hulphond. Hij gaf me mijn waardevolle vrijheid, vertrouwen en levenslust terug. Na zijn overlijden besloot mijn vader het verhaal van Charlie te verwerken in een boek. Hierin vertaalt hij de lessen van loyaliteit en zorg naar leiderschap en samenwerking. Charlie hoefde niet zo nodig in de spotlight, hij zorgde dat ik kon stralen.
Charlies ziekte onderstreept hoe belangrijk veterinaire oncologische zorg en onderzoek zijn. Zijn verhaal laat zien hoe snel kanker bij dieren kan toeslaan, hoe complex behandelkeuzes kunnen zijn en hoeveel impact een dier heeft op het leven van zijn eigenaar.
Zoals ik heb gezegd: “Charlie was geboren om te helpen. Ik gun iedereen een Charlie!”
N.B. Het boek “De lessen van Charlie” is geschreven door Rudolf Grimm en beschrijft de mooie band van de hulphond Charlie met zijn baasje Lieke.