De afgelopen jaren is in de media in toenemende mate discussie ontstaan over de kosten van diagnostiek en behandeling van huisdieren in Nederland. Ook emotionele aspecten spelen hierbij vaak een relatief grote rol. Mede daardoor wordt de discussie niet altijd even genuanceerd gevoerd. Dit neemt echter niet weg dat de kosten van onderzoek en behandeling van een zieke hond of kat daadwerkelijk flink kunnen oplopen, vooral als het om gecompliceerdere gevallen gaat. Dit gaat zeker op voor oncologische patiënten, waarbij het vaak ook nog eens lastig is om het succes van een behandeling goed te voorspellen.
Als bestuur van het NKFD willen wij ons zeker niet mengen in de discussie over de hoogte van de gehanteerde tarieven voor diagnostiek en behandeling. Wel zouden wij het betreuren als een emotionele en ongenuanceerde discussie ertoe zou leiden dat een huisdier met kanker niet de optimale diergeneeskundige zorg krijgt die het verdient, met de daarbij horende kwaliteit van leven. Derhalve zetten wij graag een paar feiten op een rijtje.
De afgelopen twee decennia zijn de ontwikkelingen in de diergeneeskundige oncologie snel gegaan. Dat heeft geleid tot veel nieuwe onderzoeks- en behandelingsmogelijkheden. Volledige genezing van kanker is daardoor vaker mogelijk. Als genezing niet haalbaar is kan toch vaak gedurende langere tijd een goede kwaliteit van leven worden bereikt: kanker als chronische ziekte dus. Voor dierenartsen in de praktijk is het een grote uitdaging om alle ontwikkelingen in hun vakgebied bij te houden.
De oncologie is bepaald niet het enige gebied waarop die ontwikkelingen snel zijn gegaan – en nog steeds gaan. Een logisch gevolg is dat praktijken zich naast de algemene eerstelijns diergeneeskunde steeds vaker toeleggen op bepaalde deelgebieden, zoals de oncologie. Voor meer gecompliceerde vormen van kanker zal een dierenarts in de eerstelijns praktijk een dier idealiter verwijzen naar een eerstelijns collega met specifieke ervaring en interesse in de oncologie of naar een veterinair (oncologisch) specialist. Maar mocht dat (nog) niet gebeurd zijn en/of bestaat er twijfel of de oncologische zorg adequaat is dan mag de eigenaar uiteraard ook zelf om zo’n verwijzing vragen.
Tenslotte het volgende: ongeacht of de zorg plaatsvindt in een eerstelijns praktijk of in een verwijskliniek is het belangrijk dat dierenarts en eigenaar samen een duidelijk plan van aanpak opstellen waarin aan bod komen:
- De diverse onderzoeks- en behandelingsmogelijkheden
- De balans tussen het te verwachten resultaat en de mogelijke bijwerkingen, anders gezegd de te verwachten kwaliteit van leven
- De te verwachten kosten
Gezamenlijke overeenstemming over een passend plan levert een essentiële bijdrage aan het voorkómen van teleurstellingen en/of conflicten achteraf.